दर्ता नभएका प्रयोगकर्ता
श्रीमद्भगवद्गीता एकादश अध्याय: संशोधनहरू बीचको भिन्नता
अन्वेषणमा जानुहाेस्
खाेजमा जानुहाेस्
श्रीमद्भगवद्गीता एकादश अध्याय (सम्पादन गर्नुहोस्)
०१:५०, १४ सेप्टेम्बर २०१९ जस्तै गरी पुनरावलोकन
, ४ वर्ष अघि→श्रीभगवान् उवाच
|
==श्रीभगवान् उवाच==
मया प्रसन्नेन तवार्जुनेदं, रुपं परं दर्शितमात्मयोगात् ।
<br>
तेजोमयं विश्वमनन्तमाद्यं,यन्मे त्वदन्येन न दृष्टपूर्वं ।।४७।।
<br>
श्रीभगवानले भन्नु भयो– हे अर्जुन, मैले प्रसन्न भएर आफ्ना अफ्नो योग शक्तिद्वारा तेजोमय, अनन्त, आद्य, विश्वरुप तिमीलाई देखाएं, यसलाई तिमी बाहेक अरु कसैलाई पनि देखाएको थिइन ।
ईश्वर दर्शन मानवीय साधनाको अन्तिम लक्ष्य होइन । यो केवल एक मार्ग हो, जसमा अगाडि बढ्ने काम बांकी रहन्छ । प्रत्यक्ष ज्ञानलाई पूर्णता दिन पनि बांकी रहन्छ । खाना देखिपछि चख्ने काम बांकी रहन्छ ।
<br>
न वेदयज्ञाध्ययनैर्न दानैर्न च क्रियाभिर्न तपोभिरुग्रै ः ।
<br>
एवं रुपः शक्य अहं नृलोके, द्रष्टुं त्वदन्येन कुरुप्रवीर ।।४८।।
<br>
हे कुरुवंशका श्रेष्ठ वीर, वेद, यज्ञ, अध्ययन, दान, क्रिया, वा उग्र तपस्या कुनैले पनि मनुष्यलोकमा तिमी बाहेक अरुले मेरो यो रुप देख्न पाएको छैन ।
<br>
मा ते व्यथा मा च विमूढ भावा, दृष्ट्वा रुपं घोरमीदृङ्ममेदम् ।
<br>
व्यपेतभीः प्रीतमनाः पुनस्त्वं, तदेव मे रुपमिदं प्रपश्य ।।४९।।
<br>
मेरो यो डरलाग्दो रुप देखेर तिमी व्यथित नहोउ, विमूढ पनि नबन, निडर र प्रीतमना भइ मेरो त्यही रुप हेर ।
==सञ्जय उवाच==
इत्यर्जुनं वासुदेवास्तथोक्त्वा, स्वकं रुपं दर्शयामास भूयः ।
| |||